(μετάφραση από τη σουηδική wikipedia)
Στην εβραϊκή μυθολογία ο Λοτ ήταν γιός του αδελφού του Αβραάμ.
Σύμφωνα με την Βίβλο, η οργή του Θεού κατάστρεψε τις πόλεις Σόδομα και Γόμορα, στην πεδιάδα της Ιορδανίας και δυτικά της Νεκρής Θάλασσας, αλλά έστειλε δυό αγγέλους που έσωσαν τον Λοτ και τις δυό κόρες του. Η γυναίκα του έστρεψε το κεφάλι της, κατά τη διάρκεια της διαφυγής τους, και μεταμορφώθηκε σε στήλη άλατος. Ο Λοτ, μετά την καταστροφή των δύο πόλεων, κατέφυγε σε μιά σπηλιά. Εκεί τον μέθυσαν οι θυγατέρες του και η μεγαλύτερη έμεινε έγκυος μαζί του. Το επόμενο βράδυ η μικρότερη κόρη έκανε το ίδιο και το αποτέλεσμα ήταν η γέννηση των δύο γιών Μόαμπ και Μπεν-Αμί.
Αρχαιολογικές ανασκαφές κατέδειξαν ότι τα οικοδομήματα της περιοχής κατέρευσαν από σεισμούς περίπου το 2000 π.Χ.
Λώταινα πρέπει να λέγεται. Γιατί έχει τόση σημασία;Μιά σαχλαμάρα σα κι αυτή δε θά΄χε καμία σημασία, αν δεν ήταν μιά τυπική βλακώδης ανδρική αντίδραση. Γιά να είμαι ειλικρινής, ούτε κι εγώ είχα ποτέ σκεφτεί το θέμα και ξύπνησα όταν διάβασα ένα γραφτό της ποιήτριας "αγίας και πόρνης", όπως είχε ονομαστεί απ¨το σοβιετικό καθεστώς, Άννας Αχμάτοβα. Εκείνη έδωσε μιά άλλη διάσταση στο θέμα, δικαιολογώντας τη γυναίκα που στράφηκε γιά να δει το τέλος της πόλης που είχε μεγαλώσει και αγάπησε, ενώ χαρακτήριζε τον Λοτ σα δουλοπρεπή σκλάβο.
Αν και θεωρώ λανθασμένο το να αντικρύζει κανείς το παρελθόν με σημερινές απόψεις, δε μπορώ να μη σταματήσω σε κάποια σημεία αυτής της ιστορίας.
α. τη μη "διάσωση" του ονόματος της συζύγου, καθώς και των δυό θυγατέρων αλλά, τη διάσωση των ονομάτων των δύο αρσενικών παιδιών τους.
β. τη συνηθισμένη πρακτική εξήγηση της συμπεριφοράς της, όπως αναλύεται στο παραπάνω link
Κάθε χρόνο αγοράζω ένα απ΄αυτά τα παλιομοδίτικα ημερολογιάκια του τοίχου που πουλιούνται στους δρόμους. Εννοώ αυτά που στην πίσω μεριά φιλοξενούν ένα ανέκδοτο, μιά συνταγή ή κάποιο δίστιχο/τετράστιχο. Τα διαβάζω και δε τό΄χω μετανοιώσει. Μιά και οι οίκοι που τα εκδίδουν έχουν αυτή τους τη δραστηριότητα αγκυροβολημένη στο παρελθόν, μπορεί κανείς πολλά να μάθει και να καταλάβει. Ακολουθούν μιά μέθοδο που ακολουθείται και από σύγχρονα γυναικεία περιοδικά. Βασίζεται πάνω στο concept πως, άσχετα με το τι συμβαίνει στον κόσμο, υπάρχουν μιά σειρά από σταθερές όπως, με τυχαία παραδείγματα, η θρησκεία (που δε τίθεται θέμα ν΄αλλάξει σε κάτι), η μανία των γυναικών με τη μόδα, οι παραδοσιακές συνταγές κτρ.
Ανασύρω λοιπόν δύο ανέκδοτα απ΄το σούπερ παλιομοδίτικο ημερολόγιο.
1. Δυό νιόπαντροι πήγαν βόλτα με το άλογο. Ξαφνικά το άλογο σκοντάφτει. - "Ένα", λέει ο άντρας. Ύστερα από λίγο ξανασκοντάφτει. - "Δύο", λέει ο άντρας. Ύστερα από λίγο σκοντάφτει πάλι. - "Τρία", λέει εκείνος. Τότε βγάζει το όπλο του και το σκοτώνει. Έκπληκτη η γυναίκα του λέει: "Γιατί το σκότωσες το καημένο;" - "Ένα", λέει εκείνος. Από τότε δεν ξαναμίλησε η γυναίκα.
2. - Γιατί Θεέ μου, έκανες τις γυναίκες τόσο όμορφες; ρωτάει κάποιος το Θεό. - "Γιά να τις αγαπάτε". - Ναι, αλλά γιατί τις έκανες τόσο κουτές; - "Γιά να σας αγαπάνε"
Δε ξέρω πόσο παλιό είναι το ανέκδοτο 2, αλλά εδράζεται στην αμετακίνητη άποψη ότι, πράγματι οι γυναίκες είναι κουτές (δηλ. σκέφτονται και αντιδρούνε διαφορετικά από μας). Το ενδιαφέρον είναι η δόση αυτοσάτυρας, μιά και τα ανέκδοτα κατασκευάζονται, ακόμα, από άνδρες ...
Το ανέκδοτο 1 επικεντρώνεται στον τρόμο. Έχετε σίγουρα ακούσει εκείνο που λέει "δέρνετε τις γυναίκες σας, χωρίς να εξηγείτε γιατί. Εκείνες ξέρουν..." Μέσα από τη σύνδεση των δύο ανεκδότων βγαίνει η άποψη ότι οι γυναίκες είναι κουτές και πως τρομοκρατούνται εύκολα, κι αυτό μας βοηθάει να καταλάβουμε γιατί ο μύθος του Λοτ είναι διαχρονικός και χρησιμοποιείται, ακόμα και σήμερα, σα σύμβολο γυναικείας απείθειας, βλακείας, ανυπακοής, ανευλάβειας και τρόμου...
