onsdag 27 januari 2010

Aπρόσμενα...




(πίσω στις γυναικείες θεότητες)


lördag 16 januari 2010

Ποιά είναι αυτή η γυναίκα;;;



Φυλλομετρώντας το βιβλίο του Διονύση Δ. Μανιάτη 
"Οι φωνογραφιτζήδες", σελ. 120, βρήκα τελικά το όνομα αυτής της γυναίκας. Είναι η Γεωργία Σεβδαλή που εικονίζεται σ΄αυτή τη φωτογραφία του 1949 στο Μαρούσι, πάλι μαζί με τον Γρηγοράκη Ασίκη. 

Η πρώτη φωτογραφία είναι από το Αρχείο Ηλία Πετρόπουλου και έχει χρονολογία 1950. Είναι άξιο απορίας ότι κανείς ποτέ δε την έχει σχολιάσει. Μιά επιπλέον απόδειξη ότι οι γυναίκες βιώνονται, ακόμα, σα κομπαρσες του ρεμπέτικου, σαν εξάρτημα της όλης καροσερί. 
Τί να σχολιάσει; Μα, εικονίζει μιά γυναίκα που παίζει μπουζούκι εν έτει 1950(;). Θα μου πουν οι φανατικοί, "σιγά, της το πάσαραν γιά τη φωτογραφία". Δε συμφωνώ. Υπάρχουν βέβαια φωτογραφίες που αυτό έχει συμβεί. Εδώ όμως, αν κοιτάξετε προσεκτικά, η γυναίκα αυτή φαίνεται να παίζει και η φωτογραφία να έχει τραβηχτεί ενώ παίζαν κι οι τρεις. Το ένα χέρι και των τριών είναι φλουταρισμένο, άρα βρίσκονταν εν κινήσει.

Από αριστερά προς τα δεξιά, ο Μιχάλης Μενιδιάτης με μπαγλαμά, η άγνωστη γυναίκα, άγνωστος ακορντεονίστας και, ο Γρηγοράκης Ασίκης με το cümbüş.Το μικρόφωνο στέκεται μπροστά της άρα, τραγουδούσε και έπαιζε, πράγμα καθόλου απλό.

Απευθύνθηκα στον Μανώλη Μενιδιάτη που ήταν πολύ πρόθυμος κι ευγενικός αλλά, προς το παρόν δε μπορεί να θυμηθεί.

onsdag 6 januari 2010

Ψιλοβρέχει
_________
Ανδρική μοναξιά
και
γυναικεία ανία
στο ρεμπέτικο