Ριτάκι, σ΄αγάπησαν οι Ελλαδίτες, όχι μόνο γιατί είχες υπέροχη φωνή. Και η Ρόζα είχε υπέροχη φωνή, όμως ήταν ξένη. Κι εσύ ξένη ήσουνα αλλά τρυφερή, γλυκειά, πολύ έξυπνη, ευέλικτη. Είπες τραγούδια της ελληνικής υπαίθρου και σου άνοιξαν την καρδιά τους, σα νά΄σουν δική. Γιατί τα τραγούδια της κάθε περιοχής τά΄λεγες όπως τα λέγαν εκεί, βάζοντας προσεκτικά, αποπίσω, τα μικρασιάτικά σου φωνητικά καμώματα. Δε παρέλειψες ποτέ, ώσπου κουράστηκες, να χαιρετάς με την τρυφερή, αλλά σταθερή και σίγουρη, πότε μάγκικη και πότε αισθησιακή φωνούλα σου...
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar