Ακόμα μιά φορά γιά τις γυναίκες...

Το παρακάτω είναι ένας ακόμα χαιρετισμός στις ψυχές όλων αυτών των γυναικών που ήρθαν, μονάχες τους ή με τα παιδιά τους, από τον Εύξεινο Πόντο και τη Μικρασία και που δεν υπάρχουν πιά ανάμεσά μας...

Ένας ακόμα χαιρετισμός σ΄αυτές που περίμεναν να φανεί ο άνθρωπός τους, σ΄όλες αυτές που δε τον ξαναείδαν κι έμειναν έτσι μιά ζωή, μπερδεμένες, πιστές στη φωνή της καρδιάς τους, ή με κρυφές σχέσεις γιά να μην αντιμετωπίσουν τα κουτσομπολιά και τ΄ανάθεμα των τριγύρω τους.

Κάποια στιγμή, όταν πιά δε θα υπάρχω κι εγώ με τη σειρά μου, αν τις συναντήσω, θα τις αγκαλιάσω και θα τις φιλήσω στο μέτωπο, όντας συντοπίτης τους, όσο ρομαντικό κι αν ακούγεται αυτό...