Ξεκλειδώνοντας τραγούδια...

και χτίζοντας γέφυρες ανάμεσα στο τότε και το σήμερα

Σταύρος Καλούμενος

Οι προκαταλήψεις κάθονται

στο κεφάλι,

στ΄αυτιά

για στη...μύτη;

Πάντα πίστευα πως τα Ρεμπέτικα είναι, με διάφορους τρόπους,

ειλικρινείς εξομολογήσεις, όχι μόνο βαθιάς αγάπης  αλλά, κύρια,

εξομολογήσεις αντρικής αδυναμίας να φέρουν βόλτα αυτό το ιδιότυπο

πλάσμα που λέγεται γυναίκα και που, πράγμα παράξενο(...), δε μας 

μοιάζει...

βλ.

http://elkibra-rebetiko.blogspot.com/2010/10/blog-post_23.html

Brainstorming

ή

brainwashing?

Το Ρεμπέτικο, στη συντριπτική πλειοψηφία των τραγουδιών του, μιλάει για τη γυναίκα.

Σε κάποια τραγούδια, κυρίως στα Μικρασιάτικα την υμνεί, ενώ στα περισσότερα άλλα απορεί για το πως μπορεί να είναι τόσο διαφορετική από μας, την ψιλοαπειλεί, τη φρονηματίζει, τη στολίζει με σωρεία επιθέτων, της κάνει ψυχολογικό πόλεμο και την κλαδεύει με ψυχολογικούς καταναγκασμούς...

Στο επίπεδο που δεν έχει συνειδητοποιήσει κάποιος (και είναι ο κανόνας), τι κρύβεται πίσω απ΄όλο αυτό, η επίμονη ακρόαση Ρεμπέτικων περνάει στο υποσυνείδητο μιά συγκεκριμένη στάση απέναντι στις γυναίκες και την αναπαράγει.

Αποτέλεσμα όλων αυτών;

Οι γυναίκες, με το ένα ή άλλο τρόπο, βρίσκουν κάποιες βολικές λύσεις.

Οι άντρες, αυξάνουν την ποινή της αυτο-φυλάκισής τους στη βαθύτερη μοναξιά...

http://www.facebook.com/home.php?sk=group_159583810728903

Facebook

group

Rebetisses - Ρεμπέτισσες

ένα group που δεν είναι αυτό που ακούγεται

Join it!

Γλέντα με,

φως μου, γλέντα με,

με τα φιλιά σου κέντα με

http://www.esnips.com/doc/0d2c170d-49d6-497b-b633-10e92d1aaa35/07-������-��-���-���-������-��-[�������

http://www.blognoblat.com.br/musicas/768%20Sodade,%20Meu%20Bem%20Sodade.mp3

Eva Louisa

Ρωξάνη
Roshanak


 روشنک) 


( = η φωτεινή ομορφιά της αυγής )


αφιερωμένο σ΄όλες τις γυναίκες που κάποια μέρα
θα πρέπει να ξαναβγάλουν την ιστορία τους στο φως

Μ΄ένα, φαινομενικά, περίεργο τρόπο το παρακάτω σημείωμα έχει να κάνει με το Ρεμπέτικο και τη στάση των Ελλήνων απέναντι στους Μικρασιάτες, τους Πόντιους και τους Πολίτες.


Είναι γνωστό ότι εκείνα τα μέρη ήταν πάντα πλούσια και εύφορα, όπως επίσης γνωστό ότι η Παλιά Ελλάδα ψωμολίμαζε, ήδη απ΄την αρχαιότητα.


Είναι επίσης γνωστό εκείνο το σαχλό "πας μη Έλλην βάρβαρος"(αν και η λέξη βάρβαρος δεν είχε ακριβώς το ίδιο νόημα που έχει σήμερα), μιά αντίληψη που συνεχίζεται άθικτη ως τις μέρες μας.


Η βασική σκέψη είναι ότι, η παλιά αυτή αντίληψη, περασμένη και τυπωμένη στο συλλογικό ασυνείδητο, ήταν και μιά απ΄τις πολλές αιτίες που έκανε τους γηγενείς Έλληνες να βλέπουν με μισό μάτι τους πρόσφυγες, με αισθήματα μίσους αλλά και ζήλειας.


Η ίδια αντίληψη, αφαιρουμένης της ζήλειας, συνεχίζεται και σήμερα απέναντι στους ξένους μετανάστες. Ανάλογο πρόβλημα υπάρχει και ογκούται σ΄όλη την Ευρώπη.
Τελικά, πρόκειται για την υπεροψία των νεότερων "πλαστικών" κοινωνιών της δήθεν ευημερίας, απέναντι στα θλιβερά απομεινάρια παμπάλαιων, λαμπρών και πραγματικά πλούσιων πολιτισμών, άσχετα αν οι πληθυσμοί τους ζούσαν μέσα στη φτώχεια. Η φτώχεια ήταν τότε μιά φυσιολογική κατάσταση και καθόλου δε βιώνονταν όπως σήμερα. 

Σήμερα,

τελείως φευγάτος από την πραγματικότητα, ενώ η Κίνα βάζει πόδι μέσα στην Ελλάδα, και ενώ το blog RAMNOUSIA μου ταχυδρομεί τα καθημερινά δηλητηριώδη και πικρά παράπονα Ελλήνων πολιτών, έχω κατρακυλήσει χιλιάδες χρόνια πίσω και φαντασιώνομαι με τη Ρωξάνη... 

Ποιά Ρωξάνη;

Ας αρχίσει να ξετυλίγεται το νήμα από απρόβλεπτη πλευρά.

Ας ξεκινήσει με μιά Roxanne από το 1978, με τους Police και το νεαρό τότε Sting

  

 Για να είμαι ειλικρινής, η φαντασίωση άρχισε με τη Rosário Dawson 

που έπαιξε το ρόλο της Ρωξάνης στο φιλμ Alexander the Great με τον Kolin Farell. Η ερωτική σκηνή της πρώτης νύχτας τους θα μπορούσε να ερεθίσει κι ένα άγαλμα.

Ο σκηνοθέτης Oliver Stone, σύμφωνα με τις δοσμένες συνταγές, παρουσιάζει τη Ρωξάνη σαν ένα μελαψό, ανήμερο σεξουαλικό θηρίο που δαμάζεται και υποκύπτει στον ξανθό και λευκό Αλέξανδρο, αυτη την τόσο αμφιλεγόμενη και δαιμονική προσωπικότητα.

 Συνέχεια μιάς παλιάς συνταγής όπως εδώ, όπου βλέπουμε τη Ρωξάνη μπροστά στον Αλέξανδρο, όχι μελαψή μεν αλλά, σύμφωνα με τα δεδομένα της εποχής

Αυτή είναι μιά εξειδανικευμένη εικόνα της Ρωξάνης, από Ιρανική γυναικεία σελίδα.

Το κορίτσι αυτό ήταν μιά π΄τις πολλές κόρες του Μεγάλου Βασιλιά Δαρείου του 3ου. Γεννήθηκε περίπου το 347 π.Χ. και πέθανε δολοφονημένη περίπου το 309 π.Χ., κάνοντας το λάθος να μπει σε μιά Δυναστεία όπου συνέβαιναν τα μύρια όσα. 


Λέγεται ότι ο Αλέξανδρος την αγάπησε. Λέγεται όμως κι ότι ήταν μιά απ΄τις πολλές διπλωματικές κινήσεις που έκανε για να τά΄χει με τους Πέρσες και τους τοπικούς ηγεμόνες καλά. Οι αντιδράσεις απ΄τον περίγυρό του ήταν μεγάλες. Ο θεός μας με μιά μιξοβάρβαρη; 

μιξοβάρβαρος = όχι ακριβώς βάρβαρη. Με λιγότερες ή περισσότερες επήρρειες

κάποιου πολιτισμού και κουλτούρας, μέσα στη βαρβαρότητά της

Αυτά τα λέγαν Μακεδόνες πολέμαρχοι με παρελθόν βοσκού ή αγρότη... 


Ο Αλέξανδρος έκανε βέβαια αυτό που του έλεγε το λαμπρό μυαλό του και δε σταμάτησε σε μιά σύζυγο που, απ΄ότι γράφει ο Αριανός, «λέγεται ότι η 16χρονη Ρωξάνη ήταν η ωραιότερη ασιάτισσα, που είχε δει μέχρι τότε η στρατιά μετά από τη γυναίκα του Δαρείου». Παντρεύτηκε την Εστάτειρα(Στατείρα) ή Βαρσίνη κατά τον Αρριανό, που ήταν η μεγαλύτερη κόρη του Δαρείου  και, σύμφωνα με μαρτυρία του Αριστόβουλου, με την Παρυσάτη, κόρη του Όσχου(Αρταξέρξη).  Μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου η Στάτειρα ή Βαρσίνη και η μικρότερη αδερφή της δολοφονήθηκαν από τη Ρωξάνη (323). Το 311 ο Κάσσανδρος οργάνωσε τη δολοφονία της Ρωξάνης και του γιού της σβήνοντας από το χάρτη κάθε νόμιμο διάδοχο του Αλέξανδρου...


Κλείνοντας, στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να δείτε εικόνες από γυναίκες της ιρανικής ιστορίας που έπαιξαν μεγάλο ρόλο και κανείς δε μας μίλησε ποτέ γι αυτές...

Brave Persian Women