Οι χήρες έρχονται στην Ελλάδα...

βλ. http://elkibra-rebetiko.blogspot.com/2008/04/o.html

Γιατί παντρεύονταν αστυφύλακες;

Βλ. http://elkibra-rebetiko.blogspot.com/2008/02/blog-post_09.html

Η πλύση εγκεφάλου - στις λεπτομέρειες βρίσκεται η ουσία...

Πως οι γυναίκες πέφτουν στη λούμπα και γίνονται υποχείρια...


Πριν από αρκετά χρόνια, η Ελευθεροτυπία δημοσίευσε ένα αφιέρωμα στον Ζυλ Ντασέν με τίτλο, "Τί θα ήταν η Αθήνα χωρίς το λιμάνι της;". Υπογραφή, ΕΛΕΝΗ ΓΚΡΟΥΗ. Η δημοσιογράφος (;) βρίσκει τις φωτογραφίες που τη βολεύουν και τις δημοσιεύει. Βρίσκει κι αυτή



που δείχνει το Στελλάκη Περπινιάδη, τον Ανέστη Δελιά και έναν ακόμα δίπλα τους. Κάτω δεξιά, διακρίνεται ένα γυναικείο πόδι. Ο Δελιάς αποτελεί ένα μύθο γιά τους θιασώτες του ρεμπέτικου. Νιώθοντας η δημοσιογράφος (;), υποσυνείδητα, πως απευθύνεται στο ανδροκρατούμενο κοινό του ρεμπέτικου, κόβει τη γυναίκα και, τσαπ, την πετάει απέξω. Μπορεί να μη της άρεσε κι εμφανισιακά.

Να η φωτογραφία, πριν το ψαλίδισμα.

Προέρχεται από το αρχείο Ηλία Πετρόπουλου. Εκείνος, σημείωνε πως οι δυό άγνωστοι ήταν ένα φιλικό ζευγάρι. Έλα όμως που η νέα αυτή γυναίκα είναι, μάλλον, η κατοπινή μεγάλη φίρμα Νταίζη Σταυροπούλου που αγαπούσε πολύ τον Ανέστο Δελιά. Ο άντρας, δίπλα της, είναι ίσως ο Μήτσος Καρυδάκιας, αν και έχω αμφιβολίες.

Η ΕΛΕΝΗ ΓΚΡΟΥΗ ενέργησε και σκέφτηκε με ανδρική λογική.

Τα παραπάνω αποτελούν ασήμαντες λεπτομέρειες γι αυτούς/ές (...) που δεν έχουν ειδικό ενδιαφέρον. Έχουν όμως μεγάλη σημασία σ΄ένα άλλο επίπεδο.

Στα δάχτυλα του ενός χεριού μετριούνται οι Ελληνίδες γυναίκες που ασχολήθηκαν με το ρεμπέτικο. Βαριούνται. Περί άλλων τυρβάζουν... Μπορεί από πλήξη γιατί είναι τόσο ανδρανδρικό και ανδροκρατούμενο το ρεμπέτικο. Ούτε και γιά τις γυναίκες όμως του ρεμπέτικου τους καίγεται καρφί. Τη βρίσκουν με τη Σωτηρία Μπέλλου γιατί τη θεωρούν "σκληρή" (η Μπέλλου, ως γνωστόν, βρισκόταν πιό πολύ σε ανδρικό τοπίο, παρά σε γυναικείο) και με τη Νίνου, γιατί συνδύαζε τη τσαχπινιά, τη θηλυκότητα κι ήταν και ρεμπέτισσα.

Βέβαια, δεν έχουν αντιρρήσεις να πηγαίνουν να τ΄ακούν, να ρίχνουν τις ζεΙμπεκιές τους ή τα τσιφτετέλια τους πάνω σε τραπέζια, ε;